مذاکرات در مورد شیوه های تجاری محلی با چین در بنین

چین به یک قدرت جهانی تبدیل شده است، اما بحث بسیار کمی در مورد چگونگی وقوع و معنای آن وجود دارد.بسیاری بر این باورند که چین مدل توسعه خود را صادر می کند و آن را به کشورهای دیگر تحمیل می کند.اما شرکت های چینی نیز با مشارکت با بازیگران و موسسات محلی، انطباق و جذب اشکال، هنجارها و شیوه های محلی و سنتی، حضور خود را گسترش می دهند.
به لطف سال‌ها بودجه سخاوتمندانه بنیاد فورد کارنگی، این موسسه در هفت منطقه جهان - آفریقا، آسیای مرکزی، آمریکای لاتین، خاورمیانه و شمال آفریقا، اقیانوس آرام، آسیای جنوبی و آسیای جنوب شرقی فعالیت می‌کند.این پروژه از طریق ترکیبی از تحقیقات و جلسات استراتژیک، این پویایی‌های پیچیده را بررسی می‌کند، از جمله اینکه چگونه شرکت‌های چینی با قوانین کار محلی در آمریکای لاتین سازگار می‌شوند و چگونه بانک‌ها و صندوق‌های چینی در حال کاوش در محصولات مالی و اعتباری سنتی اسلامی در آسیای جنوب شرقی و آسیای مرکزی هستند. .بازیگران شرق و چین به کارگران محلی کمک می کنند تا مهارت های خود را در آسیای مرکزی بهبود بخشند.این استراتژی‌های انطباقی چین که با واقعیت‌های محلی سازگار است و در آن عمل می‌کند، به‌ویژه توسط سیاستمداران غربی نادیده گرفته می‌شود.
در نهایت، این پروژه با هدف گسترش درک و بحث در مورد نقش چین در جهان و ایجاد ایده های سیاسی نوآورانه است.این می‌تواند به بازیگران محلی اجازه دهد تا انرژی‌های چینی را بهتر هدایت کنند تا از جوامع و اقتصادهای خود حمایت کنند، درس‌هایی را برای تعامل غرب در سراسر جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه ارائه دهند، به جامعه سیاسی خود کمک کند تا از تنوع یادگیری از تجربه چینی بیاموزند، و احتمالاً کاهش دهد. اصطکاک
مذاکرات تجاری بین بنین و چین نشان می دهد که چگونه هر دو طرف می توانند پویایی روابط تجاری در چین و آفریقا را طی کنند.در بنین، مقامات چینی و محلی در مذاکرات طولانی بر سر توافقی برای ایجاد یک مرکز تجاری با هدف تعمیق روابط تجاری بین تجار چینی و بنینی شرکت کردند.این مرکز که در کوتونو، شهر اصلی اقتصادی بنین واقع شده است، با هدف ترویج سرمایه گذاری و تجارت عمده فروشی، به عنوان مرکز روابط تجاری چین نه تنها در بنین، بلکه در منطقه غرب آفریقا، به ویژه در منطقه وسیع و رو به رشد، خدمت می کند. بازار همسایه نیجریه
این مقاله بر اساس تحقیقات اولیه و کار میدانی انجام شده در بنین از سال 2015 تا 2021، و همچنین پیش نویس ها و قراردادهای نهایی مذاکره شده توسط نویسندگان است که امکان تجزیه و تحلیل متنی مقایسه ای موازی، و همچنین مصاحبه ها و پیگیری های پیش از میدان را فراهم می کند.بالامصاحبه با مذاکره کنندگان برجسته، بازرگانان بنینی و دانشجویان بنینی سابق در چین.این سند نشان می دهد که چگونه مقامات چینی و بنین در مورد ایجاد این مرکز مذاکره کردند، به ویژه اینکه چگونه مقامات بنین مذاکره کنندگان چینی را با مقررات کاری، ساختمانی و قانونی محلی بنین تطبیق دادند و بر همتایان چینی خود فشار آوردند.
این تاکتیک به این معنی بود که مذاکرات بیشتر از حد معمول طول کشید.همکاری بین چین و آفریقا اغلب با مذاکرات سریع مشخص می شود، رویکردی که در برخی موارد مضر است زیرا می تواند منجر به شرایط مبهم و ناعادلانه در قرارداد نهایی شود.مذاکرات در مرکز تجاری بنین چین نمونه خوبی از این است که چگونه مذاکره کنندگان هماهنگ می توانند با هماهنگی بخش های مختلف دولتی وقت بگذارند و می توانند به دستیابی به نتایج بهتر از نظر زیرساخت های با کیفیت بالا و انطباق با ساختمان، نیروی کار و محیط زیست موجود کمک کنند. و مقررات کسب و کارو حفظ روابط دوجانبه خوب با چین.
مطالعات روابط تجاری بین بازیگران غیردولتی چینی و آفریقایی، مانند بازرگانان، بازرگانان و بازرگانان، معمولاً بر نحوه واردات کالاها و کالاها توسط شرکت ها و مهاجران چینی و رقابت با مشاغل محلی آفریقا متمرکز است.اما مجموعه‌ای «موازی» از روابط تجاری چین و آفریقا وجود دارد، زیرا، همانطور که گیل موهان و بن لمبرت می‌گویند، «بسیاری از دولت‌های آفریقایی آگاهانه چین را به عنوان یک شریک بالقوه در توسعه اقتصادی و مشروعیت رژیم می‌بینند.به چین به عنوان منبع مفیدی از منابع برای توسعه شخصی و تجاری نگاه کنید.» (1) حضور کالاهای چینی در آفریقا نیز در حال افزایش است، تا حدی به این دلیل که بازرگانان آفریقایی کالاهایی را از چین خریداری می کنند که در کشورهای آفریقایی فروخته می شود.
این روابط تجاری، به ویژه در کشور آفریقای غربی بنین، بسیار آموزنده است.در اواسط دهه 2000، بوروکرات های محلی در چین و بنین در مورد ایجاد یک مرکز اقتصادی و توسعه (به طور محلی به عنوان یک مرکز تجاری) با هدف توسعه روابط اقتصادی و تجاری بین دو طرف با ارائه طیف وسیعی از خدمات و فعالیت های تسهیل تجارت مذاکره کردند. .توسعه و سایر خدمات مرتبطاین مرکز همچنین به دنبال کمک به رسمی کردن روابط تجاری بین بنین و چین است که عمدتاً غیررسمی یا نیمه رسمی هستند.این مرکز که به لحاظ استراتژیک در کوتونو، مرکز اصلی اقتصادی بنین، نزدیک به بندر اصلی شهر واقع شده است، هدف آن ارائه خدمات به مشاغل چینی در بنین و سراسر غرب آفریقا، به ویژه در بازار بزرگ و رو به رشد کشورهای همسایه است.ترویج رشد سرمایه گذاری و کسب و کار عمده فروشی.در نیجریه
این گزارش به بررسی چگونگی مذاکره مقامات چینی و بنین در مورد شرایط افتتاح مرکز و به ویژه نحوه انطباق مقامات بنین مذاکره کنندگان چینی با کار محلی، ساخت و ساز، استانداردهای قانونی و مقررات بنین می پردازد.مذاکره کنندگان چینی بر این باورند که مذاکرات طولانی تر از حد معمول به مقامات بنین اجازه می دهد تا مقررات را به طور مؤثرتری اجرا کنند.این تحلیل به چگونگی عملکرد چنین مذاکراتی در دنیای واقعی می پردازد، جایی که آفریقایی ها نه تنها دارای اراده آزاد زیادی هستند، بلکه از آن برای نفوذ قابل توجه، با وجود عدم تقارن در روابط با چین، استفاده می کنند.
رهبران تجاری آفریقایی نقش کلیدی در تعمیق و توسعه روابط اقتصادی بین بنین و چین ایفا می کنند و اطمینان حاصل می کنند که شرکت های چینی تنها ذینفعان مشارکت فعال آنها در این قاره نیستند.مورد این مرکز تجاری درس های ارزشمندی را برای مذاکره کنندگان آفریقایی درگیر در مذاکره معاملات تجاری و زیرساخت های مرتبط با چین ارائه می دهد.
در سال های اخیر، جریان تجارت و سرمایه گذاری بین آفریقا و چین به طور چشمگیری افزایش یافته است.از سال 2009، چین بزرگترین شریک تجاری دوجانبه آفریقا بوده است.طبق آخرین گزارش سرمایه گذاری جهانی کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UN)، چین چهارمین سرمایه گذار بزرگ آفریقا (از نظر FDI) پس از هلند، بریتانیا و فرانسه در سال 20194 است. 35 میلیارد دلار در سال 2019 به 44 میلیارد دلار در سال 2019. 5
با این حال، این جهش ها در جریان های تجاری و سرمایه گذاری رسمی واقعاً منعکس کننده مقیاس، قدرت و سرعت گسترش روابط اقتصادی بین چین و آفریقا نیست.این به این دلیل است که دولت ها و شرکت های دولتی (SOEs)، که اغلب مورد توجه نامتناسب رسانه ها قرار می گیرند، تنها بازیگرانی نیستند که این روندها را هدایت می کنند.در واقع، بازیگران پیچیده‌تر در روابط تجاری چین و آفریقا، تعداد زیادی از بازیگران خصوصی چینی و آفریقایی، به‌ویژه شرکت‌های کوچک و متوسط ​​را شامل می‌شوند.آنها در اقتصاد سازمان یافته رسمی و همچنین در محیط های نیمه رسمی یا غیر رسمی کار می کنند.بخشی از هدف از ایجاد مراکز تجاری دولتی، تسهیل و تنظیم این روابط تجاری است.
مانند بسیاری از کشورهای آفریقایی دیگر، اقتصاد بنین با یک بخش غیررسمی قوی مشخص می شود.بر اساس گزارش سازمان بین‌المللی کار، تا سال 2014، تقریباً هشت نفر از هر ده کارگر در جنوب صحرای آفریقا در «اشتغال آسیب‌پذیر» بودند.با این حال، طبق یک مطالعه صندوق بین‌المللی پول (IMF)، فعالیت‌های اقتصادی غیررسمی مایل به محدود کردن شدید مالیات در کشورهای در حال توسعه است که بیشتر به یک پایه مالیاتی باثبات نیاز دارند.این نشان می‌دهد که دولت‌های این کشورها علاقه‌مند به اندازه‌گیری دقیق‌تر میزان فعالیت‌های اقتصادی غیررسمی و یادگیری نحوه انتقال تولید از بخش غیررسمی به بخش رسمی هستند.در پایان، شرکت کنندگان در اقتصاد رسمی و غیررسمی در حال تعمیق روابط تجاری بین آفریقا و چین هستند.صرف دخالت دادن نقش دولت این زنجیره عمل را توضیح نمی دهد.
به عنوان مثال، علاوه بر شرکت‌های بزرگ دولتی چین که در آفریقا در حوزه‌های مختلف از ساخت‌وساز و انرژی گرفته تا کشاورزی و نفت و گاز فعالیت می‌کنند، چندین بازیگر کلیدی دیگر نیز وجود دارند.شرکت‌های دولتی استانی چین نیز یک عامل هستند، اگرچه امتیازات و منافع مشابهی با شرکت‌های دولتی بزرگ تحت صلاحیت مقامات مرکزی پکن، به‌ویژه کمیسیون شورای دولتی نظارت و مدیریت دارایی‌های دولتی ندارند.با این حال، این بازیگران استانی به طور فزاینده ای سهم بازار را در چندین صنعت کلیدی آفریقا مانند معدن، داروسازی، نفت و ارتباطات سیار به دست می آورند.برای این شرکت‌های استانی، بین‌المللی‌سازی راهی برای اجتناب از رقابت فزاینده از سوی شرکت‌های دولتی بزرگ مرکزی در بازار داخلی چین بود، اما ورود به بازارهای جدید خارج از کشور نیز راهی برای رشد تجارت آنهاست.این شرکت‌های دولتی اغلب به‌طور مستقل عمل می‌کنند، بدون هیچ گونه برنامه‌ریزی مرکزی که توسط پکن تعیین شده است.9
بازیگران مهم دیگری هم هستند.علاوه بر شرکت های دولتی چین در سطوح مرکزی و استانی، شبکه های بزرگی از شرکت های خصوصی چینی نیز از طریق شبکه های فراملی نیمه رسمی یا غیر رسمی در آفریقا فعالیت می کنند.در غرب آفریقا، بسیاری از آنها در سراسر منطقه ایجاد شده اند، که بسیاری از آنها در کشورهایی مانند غنا، مالی، نیجریه و سنگال هستند.10 این شرکت های خصوصی چینی نقش مهمی را در روابط تجاری بین چین و آفریقا ایفا می کنند.صرف نظر از اندازه شرکت‌های درگیر، بسیاری از تحلیل‌ها و نظرات نقش این بازیگران چینی از جمله شرکت‌های خصوصی را برجسته می‌کنند.با این حال، بخش خصوصی آفریقا نیز به طور فعال در حال تعمیق شبکه روابط تجاری بین کشورهای خود و چین است.
کالاهای چینی، به ویژه منسوجات، مبلمان و کالاهای مصرفی، در بازارهای شهری و روستایی آفریقا در همه جا حضور دارند.از آنجایی که چین به بزرگترین شریک تجاری آفریقا تبدیل شده است، سهم بازار این محصولات اکنون اندکی از محصولات مشابه در کشورهای غربی بیشتر شده است.یازده
رهبران تجاری آفریقایی سهم مهمی در توزیع کالاهای چینی در آفریقا دارند.به عنوان واردکننده و توزیع کننده در تمام سطوح زنجیره تامین مربوطه، آنها این محصولات مصرفی را از مناطق مختلف سرزمین اصلی چین و هنگ کنگ و سپس از طریق کوتونو (بنین)، لومه (توگو)، داکار (در سنگال) و آکرا (در کشور) عرضه می کنند. غنا) و غیره. 12 آنها نقش مرکزی را در شبکه تجاری متراکم فزاینده بین چین و آفریقا ایفا می کنند.
این پدیده از نظر تاریخی به هم مرتبط است.در دهه‌های 1960 و 1970، برخی از کشورهای آفریقای غربی پس از استقلال، روابط دیپلماتیک با جمهوری خلق چین به رهبری حزب کمونیست برقرار کردند و با شکل‌گیری برنامه همکاری توسعه خارج از کشور پکن، کالاهای چینی به این کشور سرازیر شد.این کالاها مدت‌هاست که در بازارهای محلی فروخته می‌شوند و عواید حاصل از آن برای پروژه‌های توسعه محلی بازیافت می‌شود.13
اما به غیر از کسب و کارهای آفریقایی، سایر بازیگران غیردولتی آفریقایی نیز به ویژه دانشجویان در این مبادلات اقتصادی دخیل هستند.از دهه‌های 1970 و 1980، زمانی که روابط دیپلماتیک چین با دولت‌های چندین کشور آفریقای غربی منجر به اعطای بورسیه تحصیلی به دانشجویان آفریقایی برای تحصیل در چین شد، برخی از فارغ‌التحصیلان آفریقایی این برنامه‌ها کسب‌وکارهای کوچکی را تأسیس کردند که کالاهای چینی را به کشورهایشان صادر می‌کردند. به منظور جبران تورم محلی.چهارده
اما گسترش واردات کالاهای چینی به اقتصادهای آفریقایی تأثیر شدیدی بر آفریقای فرانسوی زبان داشته است.این تا حدودی به دلیل نوسانات در ارزش نسخه آفریقای غربی فرانک CFA (همچنین به عنوان فرانک CFA شناخته می شود)، یک واحد پول رایج منطقه ای است که زمانی با فرانک فرانسه (اکنون به یورو متصل می شود) می باشد.1994 پس از کاهش ارزش فرانک جامعه به نصف، قیمت کالاهای مصرفی اروپایی وارداتی به دلیل کاهش ارزش پول دو برابر شد و کالاهای مصرفی چینی رقابتی تر شدند.15 تاجر چینی و آفریقایی، از جمله شرکت‌های جدید، از این روند در این دوره بهره‌مند شدند که باعث تعمیق بیشتر روابط تجاری بین چین و غرب آفریقا شد.این پیشرفت‌ها همچنین به خانواده‌های آفریقایی کمک می‌کند تا طیف وسیع‌تری از محصولات ساخت چین را به مصرف‌کنندگان آفریقایی ارائه دهند.در نهایت، این روند سطح مصرف را در غرب آفریقا امروز تسریع کرده است.
تحلیل روابط تجاری چین و تعدادی از کشورهای غرب آفریقا نشان می دهد که تجار آفریقایی به دنبال بازاری برای کالاهای چینی هستند، زیرا آنها بازارهای محلی خود را به خوبی می شناسند.موهان و لمپرت خاطرنشان می کنند که «کارآفرینان غنائی و نیجریه ای با خرید کالاهای مصرفی، و همچنین شرکا، کارگران و کالاهای سرمایه ای از چین، نقش مستقیم تری در تشویق حضور چینی ایفا می کنند.در هر دو کشوریکی دیگر از استراتژی های صرفه جویی در هزینه، استخدام تکنسین های چینی برای نظارت بر نصب تجهیزات و آموزش تکنسین های محلی برای کار، نگهداری و تعمیر چنین ماشین هایی است.همانطور که ماریو استبان، محقق اشاره کرد، برخی از بازیگران آفریقایی "به طور فعال کارگران چینی را برای افزایش بهره وری و ارائه کالاها و خدمات با کیفیت بالاتر جذب می کنند."
به عنوان مثال، تاجران و رهبران تجاری نیجریه، مرکز خرید چاینا تاون را در پایتخت شهر لاگوس افتتاح کرده‌اند تا مهاجران چینی بتوانند نیجریه را مکانی برای تجارت ببینند.به گفته موهان و لمپرت، هدف از این سرمایه گذاری مشترک "مشارکت کردن کارآفرینان چینی برای افتتاح بیشتر کارخانه ها در لاگوس، در نتیجه ایجاد شغل و حمایت از توسعه اقتصادی است."پیش رفتن.سایر کشورهای آفریقای غربی از جمله بنین.
بنین، یک کشور فرانسوی زبان با 12.1 میلیون نفر، بازتاب خوبی از این پویایی تجاری نزدیک به روز بین چین و آفریقای غربی است.19 این کشور (داهومی سابق) در سال 1960 از فرانسه استقلال یافت و سپس تا اوایل دهه 1970 بین به رسمیت شناختن دیپلماتیک جمهوری خلق چین و جمهوری چین (تایوان) در نوسان بود.بنین در سال 1972 تحت ریاست جمهوری ماتیو کرک به جمهوری خلق چین تبدیل شد که دیکتاتوری با ویژگی های کمونیستی و سوسیالیستی برقرار کرد.او سعی کرد از تجربه چین درس بگیرد و از عناصر چینی در خانه تقلید کند.
این رابطه ممتاز جدید با چین، بازار بنین را به روی کالاهای چینی مانند دوچرخه و منسوجات فونیکس باز کرد.20 تاجر چینی انجمن صنعت نساجی را در سال 1985 در شهر بنین لوکوسا تأسیس کردند و به این شرکت پیوستند.بازرگانان بنین نیز به چین سفر می کنند تا کالاهای دیگری از جمله اسباب بازی و وسایل آتش بازی بخرند و به بنین برگردانند.در سال 2000، در زمان کرکو، چین به عنوان بزرگترین شریک تجاری بنین جایگزین فرانسه شد.روابط بین بنین و چین در سال 2004 هنگامی که چین جایگزین اتحادیه اروپا شد، به طور قابل توجهی بهبود یافت و رهبری چین را به عنوان بزرگترین شریک تجاری این کشور مستحکم کرد (نمودار 1 را ببینید).بیست و دو
علاوه بر روابط سیاسی نزدیکتر، ملاحظات اقتصادی نیز به توضیح این الگوهای تجاری گسترده کمک می کند.قیمت پایین کالاهای چینی، کالاهای ساخته شده در چین را با وجود هزینه های بالای مبادله، از جمله حمل و نقل و تعرفه، برای تجار بنینی جذاب می کند.23 چین طیف وسیعی از محصولات را در محدوده‌های قیمتی مختلف به بازرگانان بنینی ارائه می‌دهد و پردازش سریع روادید را برای بازرگانان بنینی فراهم می‌کند، برخلاف اروپا که ویزای تجاری در منطقه شینگن برای بازرگانان بنینی (و سایر آفریقایی‌ها) راحت‌تر است و دریافت آن مشکل است.24 در نتیجه، چین به تامین کننده ترجیحی بسیاری از شرکت های بنین تبدیل شده است.در واقع، طبق مصاحبه با بازرگانان بنین و دانشجویان سابق در چین، سهولت نسبی تجارت با چین به گسترش بخش خصوصی در بنین کمک کرده است و افراد بیشتری را وارد فعالیت های اقتصادی کرده است.25
دانشجویان بنین نیز در این مراسم شرکت می‌کنند و از امکان دریافت آسان ویزای دانشجویی، یادگیری زبان چینی، و به عنوان مترجم بین بنین و بازرگانان چینی (از جمله شرکت‌های نساجی) بین چین و بنین شرکت می‌کنند.حضور این مترجمان محلی بنینی به رفع نسبی موانع زبانی که اغلب بین شرکای تجاری چینی و خارجی از جمله در آفریقا وجود دارد، کمک کرد.از اوایل دهه 1980، زمانی که بنینی ها، به ویژه طبقه متوسط، شروع به دریافت بورسیه تحصیلی برای تحصیل در چین در مقیاس بزرگ کردند، دانشجویان بنینی به عنوان رابط بین مشاغل آفریقایی و چینی عمل کردند.26
دانش‌آموزان می‌توانند چنین نقش‌هایی را ایفا کنند، تا حدی به این دلیل که سفارت بنین در پکن، بر خلاف سفارت چین در بنین، بیشتر از دیپلمات‌ها و کارشناسان فنی تشکیل شده است که عمدتاً مسئول سیاست هستند و کمتر درگیر روابط تجاری هستند.27 در نتیجه، بسیاری از دانشجویان بنینی توسط مشاغل محلی استخدام می شوند تا به طور غیررسمی خدمات ترجمه و تجاری را در بنین ارائه دهند، مانند شناسایی و ارزیابی کارخانه های چینی، تسهیل بازدید از سایت، و انجام بررسی های لازم در مورد کالاهای خریداری شده در چین.دانشجویان بنین این خدمات را در تعدادی از شهرهای چین از جمله فوشان، گوانگژو، شانتو، شنژن، ونژو، شیامن و ییوو ارائه می‌کنند، جایی که ده‌ها تاجر آفریقایی به دنبال همه چیز از موتور سیکلت، لوازم الکترونیکی و مصالح ساختمانی گرفته تا شیرینی و اسباب‌بازی هستند.تامین کننده انواع کالا.به گفته دانشجویان سابقی که به طور جداگانه برای این مطالعه مصاحبه شده اند، این تجمع دانشجویان بنینی همچنین پل هایی را بین تجار چینی و سایر تجار آفریقای غربی و مرکزی از جمله ساحل عاج، جمهوری دموکراتیک کنگو، نیجریه و توگو ایجاد کرده است.
در دهه‌های 1980 و 1990، روابط تجاری و تجاری بین چین و بنین عمدتاً در دو مسیر موازی سازماندهی شد: روابط رسمی و رسمی دولتی و روابط غیررسمی تجارت با تجارت یا روابط تجاری با مصرف کننده.پاسخ دهندگان از شورای ملی کارفرمایان بنین (Conseil National du Patronat Beninois) گفتند که شرکت های بنین که در اتاق بازرگانی و صنعت بنین ثبت نشده اند، بیشترین سود را از روابط رو به رشد با چین از طریق خرید مستقیم مصالح ساختمانی و سایر کالاها برده اند.29 این رابطه نوپای بین بخش تجاری بنین و بازیگران تثبیت شده چینی از زمانی که چین شروع به حمایت از پروژه های زیرساختی بین دولتی در پایتخت اقتصادی بنین، کوتونو کرد، توسعه بیشتری یافت.محبوبیت این پروژه های ساختمانی در مقیاس بزرگ (ساختمان های دولتی، مراکز همایش و غیره) علاقه شرکت های بنینی را به خرید مصالح ساختمانی از تامین کنندگان چینی افزایش داده است.سی
در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 در غرب آفریقا، این تجارت غیررسمی و نیمه رسمی با تأسیس مراکز تجاری چینی، از جمله در بنین، تکمیل شد.مراکز تجاری که توسط بازرگانان محلی راه اندازی شده اند در پایتخت های دیگر کشورهای غرب آفریقا مانند نیجریه نیز ایجاد شده اند.این مراکز به خانوارها و مشاغل آفریقایی کمک کرده است تا توانایی خود را برای خرید کالاهای چینی به صورت عمده گسترش دهند و به برخی از دولت های آفریقایی این امکان را داده اند که این روابط تجاری را که به طور ارگانیک از روابط رسمی اقتصادی و دیپلماتیک جدا شده اند، سازماندهی و تنظیم کنند.
بنین نیز از این قاعده مستثنی نیست.او همچنین موسسات جدیدی را برای سازماندهی و تنظیم بهتر روابط تجاری با چین ایجاد کرد.بهترین مثال مرکز چینوی توسعه اقتصادی و تجاری او بنین است که در سال 2008 در منطقه تجاری اصلی گانسی، کوتونو، در نزدیکی بندر دریایی تأسیس شد.این مرکز که با نام مرکز تجاری چین بنین نیز شناخته می شود، به عنوان بخشی از مشارکت رسمی بین دو کشور تأسیس شد.
اگرچه ساخت و ساز تا سال 2008 تکمیل نشد، یعنی ده سال پیش، در دوران ریاست جمهوری کرکو، یادداشت تفاهم اولیه ای در ژانویه 1998 در پکن امضا شد که در آن به قصد ایجاد یک مرکز تجاری چینی در بنین اشاره شده بود.31 هدف اصلی مرکز ارتقای همکاری اقتصادی و تجاری بین نهادهای چین و بنین است.این مرکز در زمینی به مساحت 9700 متر مربع و مساحتی بالغ بر 4000 متر مربع ساخته شده است.هزینه های ساخت 6.3 میلیون دلار آمریکا توسط یک بسته مالی ترکیبی که توسط دولت چین و تیم های بین المللی استانی در نینگبو، ژجیانگ ترتیب داده شده بود، پوشش داده شد.به طور کلی، 60 درصد بودجه از کمک های بلاعوض تأمین می شود و 40 درصد باقی مانده توسط تیم های بین المللی تأمین می شود.32 مرکز تحت یک قرارداد ساخت-عملیات-انتقال (BOT) تأسیس شد که شامل اجاره ای 50 ساله از دولت بنین توسط تیم های بین المللی بود و پس از آن زیرساخت به کنترل بنین منتقل می شد.33
این پروژه که در اصل توسط نماینده سفارت چین در بنین پیشنهاد شد، قرار بود نقطه کانونی برای مشاغل بنین باشد که علاقه مند به تجارت با چین هستند.34 به گفته آنها، این مرکز تجاری برای نمایندگان شرکت های بنینی و چینی بستری مرکزی برای گسترش تجارت فراهم می کند، که در نهایت می تواند منجر به ثبت رسمی مشاغل غیررسمی بیشتر در اتاق بازرگانی و صنایع بنین شود.اما علاوه بر اینکه یک مرکز تجاری یک مرحله ای است، مرکز تجاری به عنوان پیوندی برای فعالیت های مختلف ترویج تجارت و توسعه تجارت نیز عمل خواهد کرد.هدف آن ترویج سرمایه گذاری، واردات، صادرات، ترانزیت و فعالیت های حق رای دادن، سازماندهی نمایشگاه ها و نمایشگاه های تجاری بین المللی، انبارهای عمده فروشی محصولات چینی، و مشاوره به شرکت های چینی علاقه مند به مناقصه برای پروژه های زیرساختی شهری، شرکت های کشاورزی و پروژه های مرتبط با خدمات است.
اما در حالی که ممکن است این بازیگر چینی به سراغ مرکز تجاری رفته باشد، این پایان ماجرا نیست.مذاکرات بیشتر از حد انتظار طول کشید زیرا این بازیگر بنینی انتظارات خود را تنظیم کرد، خواسته های خود را مطرح کرد و برای معاملات سختی که بازیکنان چینی مجبور بودند خود را با آن وفق دهند فشار آورد.سفرهای میدانی، مصاحبه‌ها و اسناد داخلی کلیدی زمینه را برای مذاکرات و نحوه‌ی اینکه دولتمردان بنین می‌توانند به‌عنوان نیابت عمل کنند و بازیگران چینی را متقاعد کنند تا با هنجارهای محلی و قوانین تجاری سازگار شوند، با توجه به روابط نامتقارن این کشور با چین قوی‌تر، زمینه را فراهم می‌کنند.
همکاری چین و آفریقا اغلب با مذاکرات سریع، انعقاد و اجرای توافقات مشخص می شود.منتقدان استدلال می کنند که این روند سریع منجر به کاهش کیفیت زیرساخت ها شده است.36 در مقابل، مذاکرات در بنین برای مرکز تجاری چین در کوتونو نشان داد که یک تیم بوروکراتیک هماهنگ از وزارتخانه‌های مختلف چقدر می‌تواند به دست آورد.این امر به ویژه زمانی صادق است که آنها با اصرار بر کاهش سرعت مذاکرات را پیش می برند.با نمایندگان بخش‌های مختلف دولتی مشورت کنید، راه‌حل‌هایی را برای ایجاد زیرساخت‌های باکیفیت و اطمینان از انطباق با استانداردها و کدهای ساختمانی، کارگری، محیطی و تجاری محلی ارائه دهید.
در آوریل 2000، یک نماینده چینی از نینگبو وارد بنین شد و یک دفتر پروژه مرکز ساخت و ساز راه اندازی کرد.طرفین مذاکرات مقدماتی را آغاز کردند.طرف بنین شامل نمایندگانی از دفتر ساخت و ساز وزارت محیط زیست، مسکن و شهرسازی (منصوب به رهبری تیم برنامه ریزی شهری دولت بنین)، وزارت امور خارجه، وزارت برنامه ریزی و توسعه، وزارت صنعت و بازرگانی و وزارت اقتصاد و دارایی.شرکت کنندگان در مذاکرات با چین شامل سفیر چین در بنین، مدیر دفتر تجارت خارجی و همکاری اقتصادی نینگبو و نمایندگان یک گروه بین المللی هستند.37 در مارس 2002، هیئت دیگری از نینگبو وارد بنین شد و تفاهم نامه ای را با وزارت صنعت بنین امضا کرد.کسب و کار: سند مکان مرکز تجاری آینده را نشان می دهد.38 در آوریل 2004، وزیر تجارت و صنعت بنین از نینگبو بازدید کرد و یادداشت تفاهمی را امضا کرد و دور بعدی مذاکرات رسمی را آغاز کرد.39
پس از آغاز مذاکرات رسمی برای مرکز تجاری، مذاکره کنندگان چینی پیش نویس قرارداد BOT را در فوریه 2006 به دولت بنین ارسال کردند.تجزیه و تحلیل متنی این پیش نویس اول (به زبان فرانسوی) نشان می دهد که موضع اولیه مذاکره کنندگان چینی (که طرف بنینی متعاقباً تلاش کرد آن را تغییر دهد) حاوی مفاد قراردادی مبهم در مورد ساخت، بهره برداری و انتقال مرکز تجاری چین و همچنین مقررات مربوط به رفتار ترجیحی و مشوق های مالیاتی پیشنهادی.41
شایان ذکر است چند نکته مربوط به فاز ساخت در پروژه اول است.برخی از بنین می‌خواهند «هزینه‌های» مشخصی را بدون مشخص کردن میزان هزینه‌ها متقبل شود.42 طرف چینی همچنین خواستار "تعدیل" دستمزد کارگران بنینی و چینی در پروژه شد، اما میزان تعدیل را مشخص نکرد. مطالعات فقط توسط طرف چینی انجام می شود، با توجه به اینکه نمایندگان دفاتر تحقیقاتی (اداره های تحقیقاتی) مطالعات تاثیر را انجام می دهند.44 متن مبهم قرارداد همچنین فاقد برنامه زمانی برای مرحله ساخت و ساز است.به عنوان مثال، یک پاراگراف به طور کلی گفت که "چین بر اساس نتایج مطالعات فنی بازخورد ارائه خواهد کرد"، اما مشخص نکرد که چه زمانی این اتفاق می افتد.45 به طور مشابه، پیش نویس مواد به پروتکل های ایمنی برای کارگران محلی در بنین اشاره نمی کند.
در قسمت پیش نویس فعالیت های مرکز، از جمله مفاد پیشنهادی طرف چینی، مفاد کلی و مبهم نیز وجود دارد.مذاکره کنندگان چینی خواستار آن شدند که تاجران چینی فعال در این مرکز تجاری اجازه داشته باشند کالاهای عمده فروشی و خرده فروشی را نه تنها در خود مرکز، بلکه در بازارهای محلی بنین نیز بفروشند.46 این الزام در تضاد با اهداف اصلی مرکز است.این مشاغل کالاهای عمده فروشی را ارائه می دهند که مشاغل بنینی می توانند از چین خریداری کنند و به صورت گسترده تری به عنوان کالاهای خرده فروشی در بنین و سراسر آفریقای غربی بفروشند.47 تحت این شرایط پیشنهادی، مرکز همچنین به طرف‌های چینی اجازه می‌دهد تا «سایر خدمات تجاری» را ارائه کنند، بدون اینکه مشخص کند کدام خدمات.
سایر مفاد پیش نویس اول نیز یک جانبه بود.این پیش‌نویس، بدون مشخص کردن معنای این ماده، پیشنهاد می‌کند که ذینفعان در بنین مجاز به «هیچ گونه اقدام تبعیض‌آمیز علیه مرکز» نیستند، اما به نظر می‌رسد که مفاد آن اختیار بیشتری را، یعنی «تا حد ممکن» مجاز می‌سازد.تلاش برای ایجاد شغل برای ساکنان محلی در بنین، اما جزئیات دقیقی در مورد چگونگی انجام این کار ارائه نکرد.49
طرفهای متعاهد چین نیز شرایط معافیت خاصی را تعیین کرده اند.این بند مستلزم آن است که «حزب بنین به هیچ حزب سیاسی یا کشور چینی در منطقه فرعی (غرب آفریقا) به مدت 30 سال از تاریخ راه اندازی مرکز اجازه ایجاد مرکز مشابه در شهر کوتونو را نخواهد داد.50 حاوی چنین عبارات مشکوکی است که نشان می دهد چگونه مذاکره کنندگان چینی در تلاش برای سرکوب رقابت سایر بازیگران خارجی و دیگر چینی هستند.چنین استثناهایی نشان می‌دهد که چگونه شرکت‌های استانی چینی تلاش می‌کنند تا با شرکت‌های دیگر، از جمله دیگر شرکت‌های چینی، با کسب یک حضور تجاری ممتاز و انحصاری، رقابت کنند.
همانند شرایط ساخت و بهره برداری از مرکز، شرایط مربوط به انتقال احتمالی پروژه به کنترل بنین مستلزم متحمل شدن تمام هزینه ها و هزینه های مربوطه از جمله حق الوکاله و سایر هزینه ها می باشد.52
پیش نویس قرارداد همچنین شامل چندین بند پیشنهاد شده توسط چین در مورد پیشنهادهای درمان ترجیحی است.به عنوان مثال، یکی از مقررات، به دنبال ایمن سازی زمین در حومه کوتونو به نام Gboje بود تا انبارهایی برای شرکت های چینی مرتبط با این مرکز خرید برای ذخیره موجودی بسازد.53 مذاکره کنندگان چینی همچنین خواستار پذیرش اپراتورهای چینی شدند. 54 اگر مذاکره کنندگان بنینی این بند را بپذیرند و سپس نظر خود را تغییر دهند، بنین مجبور خواهد شد خسارت چینی ها را جبران کند.
در میان تعرفه‌ها و مزایای ارائه شده، مذاکره‌کنندگان چینی همچنین خواستار شرایط ملایم‌تر از آنچه در قانون ملی بنین مجاز است، هستند و خواستار امتیازاتی برای وسایل نقلیه، آموزش، مهرهای ثبت نام، هزینه‌های مدیریت و خدمات فنی، و دستمزد بنین هستند.کارگران چینی و اپراتورهای مراکز تجاری.55 مذاکره کنندگان چینی همچنین خواستار معافیت مالیاتی بر سود شرکت های چینی فعال در مرکز تا سقف نامشخص، مواد لازم برای نگهداری و تعمیر مرکز و کمپین های تبلیغاتی و تبلیغاتی برای ارتقای فعالیت های مرکز شدند.56
همانطور که این جزئیات نشان می‌دهد، مذاکره‌کنندگان چینی خواسته‌هایی را مطرح کردند که اغلب با عبارات مبهم راهبردی، با هدف به حداکثر رساندن موقعیت مذاکره‌شان انجام می‌شد.
مذاکره کنندگان بنینی پس از دریافت پیش نویس قراردادها از سوی همتایان چینی خود، یک بار دیگر یک مطالعه جامع و فعال چندجانبه را آغاز کردند که منجر به تغییرات قابل توجهی شد.در سال 2006، تصمیم گرفته شد تا وزارتخانه های خاصی به نمایندگی از دولت بنین برای بررسی و اصلاح قراردادهای زیرساخت شهری و بازنگری شرایط چنین معاملاتی با هماهنگی سایر وزارتخانه های مربوطه تعیین شوند.57 برای این قرارداد خاص، وزارتخانه اصلی شرکت کننده بنین، وزارت محیط زیست، زیستگاه و برنامه ریزی شهری به عنوان نقطه کانونی برای بررسی قراردادها با سایر وزارتخانه ها است.
در مارس 2006، وزارتخانه یک جلسه مذاکره در لوکوسا ترتیب داد و از تعدادی از وزارتخانه های خط دعوت کرد تا پروژه را بررسی و بحث کنند، از جمله وزارت تجارت و صنعت، وزارت کار و خدمات اجتماعی، وزارت دادگستری و قانونگذاری، ریاست عمومی اقتصاد و مالیه، ریاست عمومی مسوولیت های بودجه و وزارت امور داخله و امنیت عامه.59 با توجه به اینکه پیش نویس قانون ممکن است بر تمام جنبه های زندگی اقتصادی و سیاسی در بنین (از جمله ساخت و ساز، محیط تجاری و مالیات و غیره) تأثیر بگذارد، نمایندگان هر وزارتخانه این فرصت رسمی را دارند تا مقررات خاص را مطابق با مقررات موجود بررسی کنند. در بخش‌های مربوطه خود و مفاد پیشنهادی چین درجه انطباق با مقررات، کدها و شیوه‌های محلی را به دقت ارزیابی کنند.
این عقب نشینی در لوکاس به مذاکره کنندگان بنینی زمان و فاصله از همتایان چینی خود و همچنین هرگونه فشار احتمالی که ممکن است تحت آن قرار گیرند، می دهد.نمایندگان وزارت بنین که در جلسه حضور داشتند، تعدادی اصلاحات را در پیش نویس قرارداد پیشنهاد کردند تا اطمینان حاصل شود که شرایط قرارداد با مقررات و استانداردهای بنین مطابقت دارد.مقامات بنین با استفاده از تخصص همه این وزارتخانه ها، به جای اجازه دادن به یک آژانس برای تسلط و فرماندهی، توانسته اند یک جبهه متحد را حفظ کنند و همتایان چینی خود را تحت فشار قرار دهند تا در دور بعدی مذاکرات مطابق با آن هماهنگ شوند.
به گفته مذاکره کنندگان بنینی، دور بعدی مذاکرات با همتایان چینی خود در آوریل 2006 سه "روز و شب" به طول انجامید.60 مذاکره کننده چینی اصرار داشتند که این مرکز به یک پلتفرم تجاری تبدیل شود.کالاهای (نه تنها عمده فروشی)، اما وزارت صنعت و تجارت بنین به این موضوع اعتراض کرد و تکرار کرد که از نظر قانونی غیرقابل قبول است.
به طور کلی، مجموعه چندجانبه کارشناسان دولتی بنین به مذاکره کنندگان خود این امکان را داده است که پیش نویس قرارداد جدیدی را که بیشتر با قوانین و مقررات بنین مطابقت دارد، به همتایان چینی خود ارائه کنند.اتحاد و هماهنگی دولت بنین تلاش‌های چین برای تفرقه و حکومت را با قرار دادن بخش‌هایی از بوروکرات‌های بنینی در برابر یکدیگر پیچیده کرده است و همتایان چینی خود را مجبور به دادن امتیاز و پیروی از هنجارهای محلی و رویه‌های تجاری می‌کنند.مذاکره کنندگان بنین به اولویت های رئیس جمهور برای تعمیق روابط اقتصادی بنین با چین و رسمیت بخشیدن به روابط بین بخش های خصوصی مربوطه دو کشور پیوستند.اما آنها همچنین توانستند از بازار محلی بنین در برابر سیل کالاهای خرده فروشی چینی محافظت کنند.این امر بسیار مهم است زیرا رقابت شدید بین تولیدکنندگان محلی و رقبای چینی باعث افزایش مخالفت بازرگانان بنینی برای تجارت با چین شده است که در بازارهای بزرگی مانند بازار دانتاپ، یکی از بزرگترین بازارهای آزاد آفریقای غربی فعالیت می کنند.61
عقب‌نشینی دولت بنین را متحد می‌کند و به مقامات بنین کمک می‌کند تا موضع مذاکره منسجم‌تری داشته باشند که چین مجبور به تنظیم آن است.این مذاکرات به نشان دادن اینکه چگونه یک کشور کوچک می تواند با قدرت بزرگی مانند چین مذاکره کند، کمک می کند اگر به خوبی هماهنگ و اجرا شود.